Red Dead Redemption 2 Review

Τo 2010 η Rockstar κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι-σταθμό για τα open-world actioners. Το Red Dead Redemption συνδύαζε για πρώτη φορά την ατμόσφαιρα της Άγριας Δύσης με το ελεύθερο gameplay της σειράς Grand Theft Auto, σε αντίθεση με άλλους καουμπόικους τίτλους που επικεντρώνονταν στη στρατηγική (Desperados) ή το shooting πρώτου προσώπου (Call of Juarez). Αρκετά χρόνια και μία γενιά κονσολών αργότερα, κυκλοφορεί το Red Dead Redemption 2, όχι sequel αλλά prequel, με στόχο να προσφέρει όχι μόνο ένα ακόμα παιχνίδι με καουμπόηδες και Ινδιάνους, αλλά μια ρεαλιστική εμπειρία των παρανόμων της Αμερικής του 19ου αιώνα. Πέρα από την οπτική πανδαισία και τις δεκάδες ώρες παιχνιδιού που εγγυάται, το Red Dead Redemption 2 έμμεσα θέτει ένα σημαντικό ερώτημα: τα παιχνίδια οφείλουν να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα ή ένα μέσο για να “ξεφεύγουμε” από αυτήν;

Λαμβάνοντας χώρα 12 χρόνια πριν το πρώτο RDR, το 1899, το Red Dead Redemption 2 ξεκινάει με τη συμμορία Van der Linde να βρίσκεται υπό κατάρρευση μετά από μια αποτυχημένη ληστεία. Όταν τα εναπομείναντα μέλη της καταφέρνουν να ξεφύγουν από το κυνηγητό και τη ξαφνική χιονοθύελλα, κατασκηνώνουν προσωρινά στο πλησιέστερο και ασφαλέστερο σημείο του αμερικάνικου νότου που μπορούν να βρουν. Ο νέος πρωταγωνιστής, Arthur Morgan, είναι το δεξί χέρι του αρχηγού Dutch Van der Linde, αν όχι κάτι παραπάνω από γιος, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Dutch. Ως Arthur καλείστε να μαζέψετε τα κομμάτια της συμμορίας, να βοηθήσετε με αναβαθμίσεις και προμήθειες, να υποστηρίξετε όσα μέλη έχουν ανάγκη αλλά και να σταθείτε στο πλευρό του Dutch ότι κι αν συμβεί. Από τη στιγμή που κατασκηνώνετε και μετά, η συνέχεια του παιχνιδιού εξαρτάται από εσάς. Είτε αναλαμβάνετε κεντρικές αποστολές, ακολουθώντας τα μέλη της συμμορίας, είτε εξερευνάτε μόνοι σας τον κόσμο του παιχνιδιού.

Το σενάριο είναι εξαιρετικό, με σταδιακή εξέλιξη όχι μόνο του ήρωα αλλά και όσων σχετίζονται με αυτόν. Μέσα από αποστολές και όσο οι συνθήκες αλλάζουν, οι επιρροές του περιβάλλοντος στην ψυχολογία είναι προφανείς. Ταξιδεύοντας και ανακαλύπτοντας νέα μέρη, γνωρίζετε δεκάδες άτομα με τα δικά τους προβλήματα, ανησυχίες και προσωπικότητες, με κανέναν να μη μοιάζει με τον άλλο. Η πορεία του Arthur θα μπορούσε εύκολα να είναι μια ταινία γουέστερν που θα θυμόμασταν για καιρό. Ωστόσο, η σχέση του Arthur με τα μέλη της συμμορίας δεν είναι ξεκάθαρη. Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι, όπου μαθαίνατε σταδιακά όσους βρίσκονταν γύρω σας, χτίζοντας νέες σχέσεις από την αρχή με αργό ρυθμό, ο Arthur είναι ήδη εξοικειωμένος με όλους ενώ εσείς ως παίκτης τους βλέπετε για πρώτη φορά. Φυσικά, αν έχετε παίξει το πρώτο RDR αναγνωρίζετε αρκετά σημαντικά πρόσωπα, όπως τον πρωταγωνιστή του, John Marston, τον Dutch και την Abigail.

Σύμφωνα με το φαινόμενο της εποχής, δύο δεκαετίες προτού αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες απεικονίζονται κυρίως ως διασκέδαση, μητέρες ή πλάσματα που δημιουργούν προβλήματα. Οι Σουφραζέτες, το κίνημα υπέρ του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, είναι μια θετική προσθήκη, όμως δεν παρουσιάζεται με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ή σημαντικό τρόπο για να κάνει τη διαφορά. Ακόμη και μια ιστορία αγάπης του παιχνιδιού αφορά μια γυναίκα που έχει συμπεριφερθεί άκαρδα στον Arthur στο παρελθόν. Αναμενόμενο για την εποχή που καταπιάνεται το παιχνίδι να προσεγγίζει τις γυναίκες με αυτόν τον τρόπο, όμως το πρώτο RDR μεταχειριζόταν πιο αποτελεσματικά το συγκεκριμένο θέμα, εισάγοντας χαρακτήρες όπως η Bonnie MacFarlane. Υπάρχουν άτομα που της μοιάζουν, αλλά δεν εξερευνώνται αρκετά ή είναι υπερβολικά δευτερεύοντα στο σενάριο για να είναι αξιομνημόνευτα.

Ακολουθώντας τα χνάρια του GTA 5, ο χειρισμός του Red Dead Redemption 2 είναι τρίτου/πρώτου προσώπου. Αν και μοιάζει σε πολλά σημεία με του πρώτου RDR, είναι πολύ πιο απαιτητικός και ρεαλιστικός, με πολλούς διαθέσιμους συνδυασμούς και κουμπιά να αλλάζουν συμπεριφορά ανάλογα με το αν χρησιμοποιείτε ή όχι το άλογό σας. Η προοπτική πρώτου προσώπου προσφέρει μια εναλλακτική εμπειρία του κόσμου, φέρνοντας τα πάντα πιο κοντά, ειδικά σε σημεία όπου το παιχνίδι σας μεταφέρει αυτόματα σε αυτή την προοπτική. Πραγματικά αξίζει να δοκιμάσετε και τις δύο προοπτικές.

Το tutorial, υπό τη μορφή κεντρικών αποστολών που αναλαμβάνετε από κάμποσους χαρακτήρες, διαρκεί αρκετές ώρες. Δίπλα σε κάποιους μαθαίνετε τα βασικά του κυνηγιού, σε άλλους τα μυστικά του ψαρέματος και σε άλλους μαθαίνετε να κάνετε ένοπλες ληστείες σε σπίτια. Όσο παίζετε τόσο σας προφέρονται νέες ευκαιρίες για να μάθετε κάτι καινούριο, σε βαθμό που τις πρώτες ώρες πρέπει να παίζετε με διαλείμματα ώστε να “χωνέψετε” όλα όσα έχετε μάθει. Δεδομένου του ότι δεν εμφανίζονται όλες οι απαραίτητες ειδοποιήσεις των κουμπιών για ενέργειες στην οθόνη (και οι ενέργειες είναι πολλές), είναι αναμενόμενο να μην τα θυμάστε όλα με μιας. Κάποιες, όπως το να πατήσετε R2 για να σημαδέψετε, εμφανίζονται σχεδόν πάντα, όμως άλλες, όπως το να πατήσετε το τρίγωνο για να ανεβείτε στο άλογό σας, θεωρούνται αυτονόητες.

Βασικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι η ευημερία του Arthur, η οποία βασίζεται κυρίως σε τρία στατιστικά (cores): health, stamina και dead eye (σκόπευση σε αργή κίνηση). Επίσης, κάθε άλογο που έχει στην διάθεσή του ο Arthur έχει τις δικές του ανάγκες, όπως θα δούμε παρακάτω. Όλες οι ανάγκες εκπληρώνονται με φαγητό, ποτό, φίλτρα, τσιγάρα και άλλα πράγματα. Κάθε τόσο αξίζει να ανάβετε μια φωτιά ώστε να φάτε, να πιείτε και να κοιμηθείτε για να αναπληρώσετε πλήρως τα στατιστικά σας, διαφορετικά πρέπει να καταναλώνετε κάτι γρήγορο εν κινήσει. Εκτός των στάνταρ στατιστικών, υπάρχουν και τα perks, που ενισχύουν συγκεκριμένους τομείς όπως η αντοχή στο αλκοόλ, η ποιότητα των δερμάτων που γδέρνετε στο κυνήγι και άλλων, τα οποία γίνονται διαθέσιμα κατασκευάζοντας ή ξεκλειδώνοντας αντικείμενα.

Μοναδικά και ενδιαφέροντα στοιχεία του gameplay, που είχαν αφαιρεθεί από τα τελευταία παιχνίδια της Rockstar, επιστρέφουν. Η ποιότητα των αναλώσιμων επηρεάζει όχι μόνο το ποσοστό και την διάρκεια της αποτελεσματικότητάς τους, αλλά και τη φυσική κατάσταση του Arthur. Αν φάει πολλά κράκερ παχαίνει, αλλά αποκτά υψηλότερο δείκτη health και χαμηλότερο δείκτη stamina. Αν καπνίσει premium αντί για απλά τσιγάρα ο δείκτης του dead eye γεμίζει περισσότερο. Αν τρέχει και κολυμπάει συχνά τότε το stamina ανεβαίνει επίπεδο και αποκτά μεγαλύτερες αντοχές. Και ούτω καθεξής. Κάθε τί μετράει και κάθε τί επηρεάζει το gameplay, γι’ αυτό και η φροντίδα του Arthur είναι απαραίτητη για να είναι αποτελεσματικός.

Ο Arthur δεν χρειάζεται μόνο ύπνο, φαγητό και ποτό αλλά και τα κατάλληλα ρούχα. Δεν μπορείτε να φοράτε λεπτό πουκάμισο και κοντό παντελόνι στα χιονισμένα βουνά, ούτε να κυκλοφορείτε με το γούνινο παλτό σας στον καυτό νότο. Πέρα από στιλιστικές προτιμήσεις, τα ενδύματα έχουν τα δικά τους στατιστικά. Όταν ο Arthur φοράει το λάθος ρούχο στο λάθος μέρος αρχίζει να νιώθει δυσφορία, με την μπάρα ζωής του να πέφτει με γοργούς ρυθμούς έως ότου… πεθάνει. Ευτυχώς, τόσο για εσάς όσο και τον ήρωα, μπορείτε να κουβαλάτε μέχρι και τρεις διαφορετικές ενδυμασίες στο άλογό σας, έτσι ώστε να είστε προετοιμασμένοι για όλες τις καιρικές συνθήκες. Επιπλέον στοιχεία, όπως το μάκρος των μαλλιών και της γενειάδας του, το αν είναι βρώμικος ή πιτσιλισμένος με αίμα, επηρεάζουν το πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι απέναντί του. Αν δεν ξυρίζεστε, δεν κουρεύεστε και δεν περιποιείστε τον εαυτό σας ποτέ, τότε οι κάτοικοι σας αποφεύγουν (ναι, λόγω μυρωδιάς) και δεν σας επιτρέπουν να μπείτε στα μαγαζιά τους.

Μια από τις απρόσμενες δυσκολίες του παιχνιδιού είναι ο περιορισμός του fast travel. Υπάρχουν μόνο τρεις επιλογές για fast travel: από τη βάση σας (αφού το ξεκλειδώσετε μετά από ώρες παιχνιδιού), μέσω τρένου (από και προς μεγάλες πόλεις) και μέσω άμαξας (από και προς μικρότερες πόλεις και περιοχές). Όλα τα υπόλοιπα τα καλύπτετε με άλογο. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγετε το πού θέλετε να πάτε μέσω fast travel δεν είναι ο πιο λογικός ή άμεσος. Αντί να επιλέξετε απλά το σημείο στον χάρτη, εμφανίζεται μόνο μια λίστα με τα ονόματα των διαθέσιμων περιοχών. Έτσι, πρέπει να βρείτε εκ των προτέρων το μέρος που θέλετε να πάτε στον χάρτη, να δείτε πώς ακριβώς ονομάζεται η περιοχή και στο τέλος να επιλέξετε το διαθέσιμο μέσο για fast travel ώστε να μεταφερθείτε εκεί αυτόματα, μετά από ένα σύντομο cutscene. Περιττή φασαρία για το τίποτα, δηλαδή.

Μιλώντας για ταξίδια και μετακινήσεις, το άλογό σας είναι ο καλύτερος και πιο πιστός σας φίλος. Δεν σας μεταφέρει μόνο από το ένα σημείο στο άλλο, αλλά είναι και το μέρος όπου αποθηκεύετε τον εξοπλισμό σας. Υπάρχουν περισσότερα από 15 είδη αλόγων να επιλέξετε στο παιχνίδι, με το καθένα να έχει διαφορετική σωματική διάπλαση, ταχύτητα, αντοχή και επίπεδο “δεσίματος” μαζί σας. Όπως συμβαίνει με τον Arthur, οι διατροφικές συνήθειες του αλόγου σας επηρεάζουν το βάρος του, ενώ το βούρτσισμα και το άγγιγμα δυναμώνουν το δεσμό που έχετε μαζί του, βελτιώνοντας τα στατιστικά του. Όσο δυνατότερος ο δεσμός τόσα περισσότερα χτυπήματα μπορεί να αντέξει και τόσο περισσότερο μπορεί να καλπάζει ακούραστα. Ο τρόπος με τον οποίο του συμπεριφέρεστε επηρεάζει την διάθεσή του. Αν δεν το βουρτσίζετε συχνά τότε επηρεάζεται ο δείκτης ζωής του. Αγνοήστε το ή φέρτε το κοντά σε ανταλλαγή πυροβολισμών και τότε ίσως σας ρίξει από τη σέλα.

Όσο χρήσιμα και αν είναι τα άλογά σας, υπάρχουν στιγμές που αγανακτείτε μαζί τους. Αν πλησιάσετε πολύ κοντά σε γκρεμό είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσετε μαζί με το άλογο. Αν καλπάζετε πολύ γρήγορα και ξαφνικά εμφανιστεί μπροστά σας ένας βράχος ή ένα δέντρο τότε πέφτετε από το άλογο. Προφανώς, τα άλογα πέφτουν με τα μούτρα επάνω σε οτιδήποτε τα οδηγήσετε, έχοντας άγνοια κινδύνου. Αν, πάλι, πέσετε κατά λάθος επάνω σε έναν άλλο ιππέα ή πεζό, τότε θεωρείστε άμεσα επικίνδυνος και επικηρυγμένος. Ένα άλλο ενδιαφέρον πρόβλημα των αλόγων είναι το πως ακούν το σφύριγμά σας μόνο αν βρίσκεστε μέσα στην ακτίνα ακοής τους, ειδάλλως πρέπει να περπατήσετε αρκετά λεπτά μέχρι αυτά ή τον προορισμό σας. Η ακτίνα ακοής των αλόγων βελτιώνεται όσο δυναμώνει ο δεσμός που έχετε με το εκάστοτε άλογο και μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού έχετε την δυνατότητα αναβάθμισης, έτσι ώστε το άλογό σας να εμφανίζεται αυτομάτως στη βάση. Όμως τις πρώτες ώρες οφείλετε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικός ως προς το πού το αφήνετε.

Το να φροντίζετε τόσο τον Arthur όσο και το άλογό του είναι καίριας σημασίας για το gameplay και σας ανταμείβει. Όπως και να έχει, δεν παύει να βάζει σε σκέψεις το γεγονός ότι υπάρχουν τόσα πολλά μοναδικά στοιχεία που αφορούν τη σχέση του Arthur με το άλογό του, αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τον Arthur με άλλους ανθρώπους σε παρόμοιο βαθμό.

Σε γενικές γραμμές, στις πρώτες περίπου 10 ώρες του παιχνιδιού νιώθετε πως υπάρχουν πάρα πολλά στατιστικά και υπερβολικά πολλά ζητήματα που πρέπει να έχετε στο μυαλό σας για να παίξετε με τον τρόπο που θέλετε. Οι πρώτες ώρες κυμαίνονται μεταξύ “δουλειάς” και “μαθήματος” που οφείλετε να παρακολουθήσετε αν θέλετε να γίνετε άριστος γνώστης του χειρισμού. Στοιχεία του χειρισμού όπως η ατομική περιποίηση, ο ύπνος, το βούρτσισμα του αλόγου ή το φαγητό θα ήταν πιο διασκεδαστικά εάν επρόκειτο για bonus των στατιστικών και όχι απαραίτητες ενέργειες που οφείλουν να γίνονται τακτικά (αν θέλετε να ολοκληρώσετε το παιχνίδι με ευχάριστο τρόπο). Τις πρώτες πέντε φορές που ξυρίζεστε, κοιμάστε και μιλάτε στο άλογό σας σκέφτεστε πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό που βλέπετε, όμως μετά από 40 ώρες είναι πολύ πιθανό να αλλάξετε γνώμη. Παρόλα αυτά, μόλις συνηθίσετε τις ανάγκες του Arthur, καλύπτοντάς τες ασυναίσθητα, από ένα σημείο και μετά το gameplay αποκτά ενδιαφέρον και σας επιτρέπει να αφοσιωθείτε σε πιο σημαντικά θέματα της Άγριας Δύσης και του κόσμου γύρω σας.

Σχετικά με τον κόσμο, πολλές από τις αποστολές ξεκινούν κουβεντιάζοντας και καλπάζοντας δίπλα σε κάποιον σύντροφό σας ή ξένο, δίνοντάς σας την ευκαιρία να τους γνωρίσετε καλύτερα ή να γελάσετε με κάποιο αστείο. Τα σημεία αυτά προσφέρουν ένα αναγκαίο ευχάριστο διάλλειμα από την δράση, αν και ομολογουμένως ταξιδεύετε πολύ συχνά από το ένα μέρος στο άλλο, καλύπτοντας αποστάσεις διάρκειας μερικών λεπτών. Ακόμη κι αν η κάλυψη αποστάσεων με συνοδεία προσφέρει πανέμορφα τοπία και καλογραμμένους διαλόγους, μετά από δεκάδες ώρες παιχνιδιού το να καλπάζετε από το ένα σημείο στο άλλο κουράζει. Η βάση-κατασκήνωση είναι το μέρος όπου έχετε τη σκηνή σας, το ξυράφι σας, το άλογό σας και τους συντρόφου σας με τις κεντρικές αποστολές να αφορούν τους συντρόφους και το καραβάνι σας. Μιλώντας στα μέλη της συμμορίας ξεκλειδώνετε κύριες ή δευτερεύουσες δραστηριότητες. Ωστόσο, δεν μπορείτε να φέρετε εις πέρας πολλές αποστολές μαζί και να τις παραδώσετε αργότερα, αλλά πρέπει να φέρνετε εις πέρας από μία τη φορά. Αυτό οδηγεί σε συχνή κάλυψη μεγάλων αποστάσεων που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Κάνοντας διάφορες δουλειές, όπως το να κόψετε ξύλα, να βρείτε βότανα ή να συλλέξετε αστυνομικά μυθιστορήματα, βοηθάτε στην κάλυψη των αναγκών τους. Καθώς ορισμένοι σύντροφοι είναι πιο… ίσοι από τους άλλους, ο ανεφοδιασμός και η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς. Αυτό σημαίνει πως είτε πρέπει να κάνετε δωρεές (φαγητό, φάρμακα, αντικείμενα κτλ) ή να πληρώνετε το αντίστοιχο ποσό ανεφοδιασμού ώστε να πάει κάποιος άλλος στην πόλη για αγορές. Μεγάλη ευθύνη για κάποιον που δεν είναι αρχηγός της συμμορίας. Είναι εξίσου παράξενο το ότι ως ο μοναδικός υπεύθυνος για την ανάπτυξη και τη βελτίωση του οικισμού δεν έχετε κανένα απολύτως πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους, ούτε καν μπορείτε να δανειστείτε προσωρινά το άλογο κάποιου άλλου (κάτι που θα ήταν χρήσιμο στην αρχή, αν αναλογιστούμε τα παικτικά θέματα των αλόγων που προαναφέρθηκαν).

Από τα αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία είναι ότι υπάρχουν τόσες πολλές δραστηριότητες και τόσα πολλά πράγματα να κάνετε που ακόμη και μετά από δεκάδες ώρες μπορεί να έχετε καλύψει μόνο το 10% της κεντρικής ιστορίας. Είτε ακολουθήσετε την κεντρική ιστορία, είτε αποφασίσετε να εξερευνήσετε μόνος σας τον χάρτη, οι ώρες που προσφέρει το παιχνίδι μπορούν εύκολα να ξεπεράσουν τις 70. Εξάλλου, δεν σας οδηγεί μόνο το ίδιο το gameplay σε αναζήτηση επιπλέον δραστηριοτήτων, αφού ένα διάλλειμα από τις κεντρικές αποστολές κρίνεται απαραίτητο, αλλά και οι ίδιες οι δραστηριότητες είναι τόσο καλοφτιαγμένες (με κόπο, μεράκι ή και τα δύο) που σίγουρα θέλετε να τις δοκιμάσετε όλες, τουλάχιστον από μία φορά. Παίξτε ντόμινο ή πόκερ, κυνηγήστε ή πάτε για ψάρεμα, συλλέξτε σπάνια δέρματα ή κάρτες τσιγάρων. Ολοκληρώστε challenges όπως το να σκοτώσετε συγκεκριμένο αριθμό ατόμων με μαχαίρι ή να κερδίστε πέντε φορές στα χαρτιά. Φορέστε το μαντήλι σας για να ληστέψτε σπίτια, μαγαζιά, τρένα ή άμαξες για χρήματα και κοσμήματα. Οι δραστηριότητες είναι δεκάδες, με κάθε μία από αυτές να αξίζει το χρόνο σας. Αν, πάλι, θέλετε να βελτιώσετε το αποτέλεσμα κάποιας προηγούμενης αποστολής, μπορείτε να το κάνετε ανά πάσα στιγμή, παίζοντας ως ένας προεπιλεγμένος Arthur, δίχως να χάσετε τον εξοπλισμό ή τα χρήματά σας.

Το κυνήγι και το ψάρεμα είναι σχεδόν ξεχωριστά παιχνίδια από μόνα τους και είναι φανερό πως έχουν σχεδιαστεί με προσοχή και έννοια. Κάθε τοποθεσία στον χάρτη είναι το σπίτι διαφορετικών ζώων/ψαριών, με το καθένα να πιάνεται με συγκεκριμένο δόλωμα και, στην περίπτωση του κυνηγιού, με συγκεκριμένο όπλο. Επιπλέον, το αποτέλεσμα επηρεάζεται από λεπτομέρειες όπως εάν είναι μέρα ή νύχτα, αν είστε ακριβής ή αν έχετε κάποιο perk. Όμως και εδώ προκύπτει κάποιο πρόβλημα. Έστω ότι αγοράσατε τον κατάλληλο εξοπλισμό, αναζητήσατε και κυνηγήσατε ένα σπάνιο ελάφι σε κάποιο μακρινό μέρος του χάρτη, περιμένοντας υπομονετικά να φάει το δόλωμα που του αφήσατε με πολύ προσεκτικό τρόπο στο ιδανικό σημείο. Αφού στη συνέχεια το γδάρατε (με ιδιαίτερα γραφικό τρόπο και χωρίς δυνατότητα παράλειψης της σκηνής), αυτό με τη σειρά του σας έδωσε κρέας, δέρμα και το κουφάρι του, είτε για να τα πουλήσετε είτε για να τα μεταφέρετε στον πλησιέστερο κυνηγό ώστε να βελτιώσετε τον εξοπλισμό σας.

Πρώτον, μπορείτε να αποθηκεύσετε μόνο ένα κουφάρι ζώου και μόνο ένα δέρμα μεγάλου ζώου στο άλογό σας (περισσότερα αν είναι μικρότερα). Αν θέλετε μαζί με το ελάφι να γδάρετε και δύο-τρεις λαγούς που πήρε το μάτι σας, ξεχάστε το. Δεύτερον, αν προκύψει κάτι αναπάντεχο, όπως το να σκοτωθείτε πέφτοντας από το άλογό σας επειδή δεν είδατε τον βράχο μπροστά σας, αν σας φάει ένα άγριο ζώο ή αν σας επιτεθούν μέλη αντίπαλης συμμορίας, τότε χάνετε ότι συλλέξατε από το σπάνιο ζώο. Τρίτον, αν συναντήσετε κάποιον άγνωστο που χρειάζεται τη βοήθειά σας ζητώντας σας να τον μεταφέρετε πίσω στην πόλη του, πρέπει να διαλέξετε μεταξύ βοηθώντας το άτομο αυτό, κρατώντας το σπάνιο δέρμα ή πετώντας το δέρμα στο έδαφος και μαζεύοντάς το αργότερα. Προφανώς, το δέρμα πιάνει τόσο χώρο στο άλογο που δεν υπάρχει χώρος για δεύτερο άτομο, παρόλο που πιθανότατα εκείνη τη στιγμή να έχετε ένα σωρό καραμπίνες αποθηκευμένες στο άλογό σας. Παρόμοια περιστατικά σας κάνουν να διστάζετε να πάτε για κυνήγι, όσο καλοφτιαγμένο και αν είναι κατά τα άλλα.

Οι περισσότερες βελτιώσεις του εξοπλισμού σας γίνονται μέσω σχολαστικού κυνηγιού και απόκτησης τέλειων δερμάτων. Παραβλέποντας το πόσο σας ενδιαφέρει το κυνήγι και η εύρεση των κατάλληλων τρόπων εξουδετέρωσης των ζώων ώστε να σας δώσουν το τέλειο δέρμα, χρειάζεστε έναν κυνηγό για να του παραδώσετε το κυνήγι σας. Όμως οι κυνηγοί είναι λίγοι και συνήθως σε κάποια απόσταση από τη βάση και τις διαθέσιμες αποστολές. Χωρίς αντίρρηση, η αναβάθμιση του εξοπλισμού αξίζει, έχει αποτέλεσμα και βελτιώνει το gameplay, με τον κυνηγό να ράβει υψηλά εξατομικευμένο ρουχισμό υψηλής λεπτομέρειας. Όμως όσο καλός και αν είστε στο κυνήγι, πρέπει να είστε προετοιμασμένος για την κάλυψη αποστάσεων μεταξύ κυνηγού και θηραμάτων. Αν καταφέρετε να γίνετε εξπέρ στο κυνήγι ανταμείβεστε για τον κόπο σας, ωστόσο είναι μια δραστηριότητα όχι τόσο ψυχαγωγική όσο ήταν στο πρώτο RDR.

Παρόλο που το παιχνίδι προσφέρει αμέτρητες ώρες ενασχόλησης με δευτερεύουσες αποστολές, δεν ανταμείβεστε γι αυτές όσο αρμόζει. Μπορείτε να γίνετε κυνηγός κεφαλών για μερικά δεκάδες δολάρια “το κομμάτι”, αλλά τη στιγμή που μια κεντρική αποστολή σας ανταμείβει με 2000 δολάρια, τότε η δραστηριότητα αυτή κάπου χάνει το νόημά της και το ενδιαφέρον για bounty hunting εξανεμίζεται. Μετά από έναν αριθμό παρόμοιων στιγμών, είναι θέμα χρόνου το να αφοσιωθείτε στην κεντρική ιστορία, αφήνοντας τις μικρότερες αποστολές γι αργότερα.

Εκτός από τα παραπάνω, πολυάριθμοι άνθρωποι είναι διάσπαρτοι στον χάρτη, με τον καθένα να χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Κάποιος που δηλητηριάστηκε από φυτό, άλλος που έχασε το άλογό του, μια κοπέλα που έπεσε θύμα επίθεσης, είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα ατόμων που συναντάτε στο δρόμο σας σε ανύποπτες στιγμές. Ο χάρτης είναι γεμάτος ευκαιρίες να βοηθήσετε ή να αγνοήσετε μια κατάσταση, επηρεάζοντας τον δείκτη της τιμής σας (honor). Κάθε απόφαση ηθικής που παίρνετε επηρεάζει τον δείκτη αυτόν και συνεπώς την εμπειρία του παιχνιδιού. Μέσα από τις επιλογές σας, ο Arthur γίνεται σταδιακά “καλός” ή “κακός”, ένα χαρακτηριστικό που επηρεάζει το αν έχετε έκπτωση σε κάποιο μαγαζί, αν δέχεστε επίθεση ξαφνικά από το πουθενά ή αν όσοι πλησιάζετε φεύγουν τρέχοντας μακριά σας.

Εντούτοις, εδώ έρχεται ένα αρνητικό στοιχείο. Το παιχνίδι γίνεται υπερβολικά δύσκολο όταν θέλετε να παίξετε ως πραγματικός “κακός”. Παραδόξως για παιχνίδι όπου ο πρωταγωνιστής είναι (επισήμως) παράνομος, ο υψηλός δείκτης honor και οι καλές πράξεις προσφέρουν σημαντικά περισσότερα προτερήματα από το να παίζετε ως… παράνομος. Σώστε κάποιον μάρτυρα που σας είδε να κλέβετε και ίσως σας ανταμείψει με κάτι. Σκοτώστε τον και… αυτό είναι όλο. Αν παίζετε ως πραγματικός “κακός”, ληστεύοντας και σκοτώνοντας, προκαλείτε περιοριστικές επιπτώσεις στο gameplay, καθώς γίνεστε όλο και πιο περιζήτητος επικηρυγμένος, όλοι αρχίζουν να σας πυροβολούν και… απλά το παιχνίδι παύει να είναι διασκεδαστικό. Αν επιλέξετε να γίνετε… “εν μέρει κακός”, ληστεύοντας μερικά εκατοντάδες δολάρια από πλούσιους γαιοκτήμονες δίχως να σκοτώσετε κανέναν, το ποσό της επικήρυξης εναντίον σας γίνεται σχεδόν ίσο ή μεγαλύτερο από το ποσό που ληστεύετε κι έτσι δεν αξίζει το ρίσκο. Αν σας ενδιαφέρει η πρόοδος στην κεντρική ιστορία και δεν δοκιμάζετε απλά το gameplay, αργά ή γρήγορα χρειάζεται να πληρώσετε το ποσό επικήρυξής σας μέσω ταχυδρομείου για να προχωρήσετε παρακάτω.

Από την άλλη, ούτε μπορείτε να γίνετε αποκλειστικά και ολοκληρωτικά “καλός”, αφού είστε επίσημο μέλος μια συμμορίας παρανόμων από την αρχή του παιχνιδιού, χωρίς να μπορείτε να την αφήσετε. Από τη στιγμή που παίρνετε μέρος σε αποστολές όπου ληστεύετε τράπεζες και σκοτώνετε αθώους δεν μπορείτε να θεωρείστε “καλός”. Το παιχνίδι, θέλοντας να παρουσιάσει το καλύτερο και των δύο κόσμων, σας οδηγεί συχνά σε αντίθετες συμπεριφορές, επηρεάζοντας ενίοτε την ατμόσφαιρα. Αν πάρετε απόφαση να κάνετε τον Arthur “καλό” τότε πρέπει να “αγνοήσετε” τις παρανομίες που κάνει στις αποστολές του, θεωρώντας πως δεν έχει άλλη επιλογή ως μέλος της συμμορίας. Αν, πάλι, θέλετε να τον κάνετε “κακό” τότε πρέπει να έχετε μεγάλη υπομονή και να είστε προετοιμασμένος να ανταμειφθείτε με ψίχουλα.

Με περισσότερα από 50 όπλα για να ξεκλειδώσετε, με κάποια από αυτά καλά κρυμμένα στον κόσμο, είναι θέμα χρόνου να βρείτε εκείνα που σας ταιριάζουν για όλες τις αποστάσεις. Από κλασικά εξάσφαιρα, αποτελεσματικές καραμπίνες και σπάνια τουφέκια μέχρι τόξα και ινδιάνικα τσεκούρια Tomahawk. Αναβαθμίστε και προσαρμόστε τον οπλισμό σας με υψηλή λεπτομέρεια, αλλάζοντας την κάννη, το κοντάκι ή το στόχαστρο. Ως ένα ακόμη παράδειγμα του δυναμικού gameplay του παιχνιδιού, στατιστικά όπως η ακρίβεια, η ζημιά και η εξοικείωση επηρεάζονται ανάλογα με τη συχνότητα με την οποία χρησιμοποιείτε τα όπλα. Συν τοις άλλοις, αν δεν συντηρείτε τα όπλα, λαδώνοντάς τα κάθε τόσο, χάνουν την αποτελεσματικότητά τους. Αρκεί να θυμάστε ότι έως ότου αναβαθμίσετε το σακίδιό σας μπορείτε να κουβαλάτε μαζί σας μόνο έως πέντε βούρτσες λαδιού τη φορά. Από τα παράδοξα των όπλων είναι πως πολλές φορές βρίσκεστε να κουβαλάτε διαφορετικά όπλα από εκείνα που είχατε επιλέξει. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν το παιχνίδι αποφασίζει αυτόματα το τί χρειάζεστε για την εκάστοτε τρέχουσα αποστολή, όμως πολλές φορές συμβαίνει τυχαία, ανάλογα με το τί έχει προηγηθεί. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, σύντομα σταματάτε να οργανώνετε τον εξοπλισμό που θέλετε να έχετε μαζί σας πριν από κάθε αποστολή, αφού γνωρίζετε πως ότι κι αν επιλέξετε μπορεί να εξαφανιστεί ανά πάσα στιγμή. Όπως και να ‘χει, αξίζει να θυμάστε πως όλα σας τα όπλα αποθηκεύονται στο άλογό σας.

Γουέστερν χωρίς ένταση, ανταλλαγές πυροβολισμών και μονομαχίες δεν γίνεται. Κατά την διάρκεια της επικής ιστορίας του Arthur έρχεστε αντιμέτωποι με κακοποιούς, καταζητούμενους, ακόμα και με τον ίδιο το νόμο. Είτε είστε μόνος είτε με τη συμμορία σας, οι πυροβολισμοί πέφτουν βροχή. Στιγμές όπως το να σκοτώσετε όλους τους κατοίκους ενός οικισμού ή το να δολοφονήσετε λαθροθήρες θυμίζουν κλασικές ταινίες γουέστερν και μένουν στην μνήμη σας για καιρό. Μολαταύτα, ο σχεδιασμός των μαχών θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αποτελεσματικός. Κατ’ αρχήν, αν απενεργοποιήσετε το autoaim έχετε πολύ λίγες πιθανότητες να πετύχετε τον στόχο σας, πόσο μάλλον να διασκεδάσετε, ειδικά επειδή οι περισσότερες μάχες περιλαμβάνουν πολλούς εχθρούς που έρχονται από πολλές πλευρές. Η αναλογική σκόπευση είναι υπερβολικά χρονοβόρα και ασταθής για να σας επιτρέψει να την εμπιστευθείτε κατά τη διάρκεια δύσκολων μαχών, οπότε είναι δεδομένο πως αργά ή γρήγορα βρίσκετε τον εαυτό σας να επαναφέρει το default (και όχι τόσο ρεαλιστικό ή ανταγωνιστικό) autoaim.

Αυτό σημαίνει πως ένα απλό πάτημα της σκανδάλης αρκεί ώστε το παιχνίδι να στοχεύσει αυτόματα στον πλησιέστερο εχθρό, κάνοντας το παιχνίδι πολύ πιο απλό και εύκολο από όσο θα έπρεπε. Αν, πάλι, κάνετε συχνή χρήση του dead eye, έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας να σημαδέψετε το κεφάλι τουλάχιστον τριών εχθρών, τότε οι μάχες δεν είναι σχεδόν καθόλου ανταγωνιστικές. Η λογική λέει πως η αναλογική σκόπευση είναι εσκεμμένα δύσκολη, για να κάνει απαραίτητη τη χρήση του dead eye στις δύσκολες μάχες, όμως εφόσον δεν μπορείτε να βασιστείτε στο dead eye στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, δύσκολα θα επιλέξετε να παίξετε από την αρχή μέχρι το τέλος με αναλογική σκόπευση. Γενικά, η νοημοσύνη των εχθρών είναι αρκετά εύκολη και δυσκολεύει μόνο όταν έρχονται κύματα εχθρών από διάφορες πλευρές εναντίον σας. Οι εχθροί συνήθως είτε κρύβονται πίσω από τις γωνίες έως ότου τους εξουδετερώσετε, είτε σας πλησιάζουν σταδιακά. Από τα θετικά της υπόθεσης είναι πως τα πτώματα εμφανίζονται με x στον χάρτη, κάνοντας εύκολη την εύρεσή τους για το απαραίτητο looting.

Ας επιστρέψουμε σε κάποια παραδείγματα μη πρακτικού ρεαλισμού για λίγο, καθώς ο ρεαλισμός είναι από τα κυριότερα στοιχεία του RDR 2. Ξεκινώντας από τις θεατρικές παραστάσεις, που έχουμε συναντήσει σε προηγούμενους τίτλους της Rockstar, η επιλογή skip απουσιάζει. Όταν λόγω κάποιας αποστολής πρέπει να παρακολουθήσετε μια παράσταση, έχετε να επιλέξετε μεταξύ παρακολούθησης ολόκληρης της παράστασης (διάρκειας 5-10 λεπτών) και της εξόδου σας από το θέατρο, με όποιες επιπτώσεις κι αν έχει αυτό στην αποστολή σας. Το ίδιο ισχύει με άλλα σημεία, όπως το γδάρσιμο κατά το κυνήγι και το fast travel. Η παρακολούθηση σκηνών είναι πολλές φορές υποχρεωτική, σε βαθμό που πληγώνει την πρακτικότητα για χάρη του επαναλαμβανόμενου ρεαλισμού. Συνεχίζουμε με το παράδειγμα του ποταμού. Μερικές φορές θέλετε να περάσετε στην απέναντι όχθη ενός ποταμού, αλλά το ρεύμα σας παρασέρνει και δυσκολεύει την κίνησή σας, χαμηλώνοντας παράλληλα τον δείκτη stamina. Ο ρεαλισμός μπορεί να προσφέρει πολλά σε ένα παιχνίδι, όμως όταν το μυαλό σας εκείνη τη στιγμή είναι στο πώς να πιάσετε έναν κακοποιό που κρύβεται τριγύρω, προσέχοντας να μη σας επιτεθεί κανείς από το πουθενά, τότε το τελευταίο πράγμα που θέλετε να σας απασχολεί είναι το αν ο Arthur κουράστηκε βουτώντας μέσα στο νερό. Αν, πάλι, πιάσετε, δέσετε και τοποθετήσετε τον προαναφερθέντα κακοποιό στο άλογό σας και χρειαστεί να περάσετε ξανά το ποτάμι, πρέπει να είστε προσεκτικός στον καλπασμό σας έτσι ώστε το κεφάλι του να μην βρεθεί κάτω από το νερό και πνιγεί.

Πιο συνοπτικά, άλλα σημεία που προβληματίζουν είναι τα εξής: Δεν μπορείτε να τρέξετε μέσα στη βάση/κατασκήνωσή σας, παρά μόνο να περπατήσετε. Οι εχθροί πρέπει να δεχθούν αρκετές σφαίρες προτού πεθάνουν (εκτός αν τους πυροβολήσετε στο κεφάλι). Νωρίς στο παιχνίδι βρίσκετε ρολόγια, με την περιγραφή ότι ανοίγοντάς τα μαθαίνετε την ώρα. Όμως η ώρα δεν αναγράφεται πουθενά στην οθόνη καθώς παίζετε, όσα ρολόγια κι αν κουβαλάτε επάνω σας. Πρέπει απλά να μαντέψετε ότι η ώρα εμφανίζεται… στο μενού παύσης, λίγο πιο πάνω από τις ρυθμίσεις. Τέλος, όπως προαναφέρθηκε, κουβαλάτε τρεις διαφορετικές ενδυμασίες στο άλογό σας. Όμως, για να αλλάξετε ρούχα πρέπει να βρίσκεστε επάνω στο άλογο. Δεν μπορείτε να αλλάξετε δίπλα του. Όλες αυτές και άλλες λεπτομέρειες είναι απίστευτα προσεγμένες και πανέμορφες οπτικά, όμως μετά από δεκάδες ώρες παιχνιδιού θέλετε απλά να φέρετε εις πέρας τις αποστολές σας, να πληρωθείτε και να συνεχίσετε με το επόμενο objective. Όταν ο ρεαλισμός και τα γραφικά ξεπερνούν το gameplay σε σπουδαιότητα, τότε το παιχνίδι απομακρύνεται από το να είναι… παιχνίδι και προσεγγίζει περισσότερο μια interactive ταινία.

Ας περάσουμε στο τί συμβαίνει σε περιπτώσεις θανάτου. Κάθε φορά που πεθαίνετε κατά την διάρκεια κεντρικών αποστολών, έχετε να επιλέξετε μεταξύ επανεκκίνησης της αποστολής από την αρχή, της εγκατάλειψης της αποστολής και της επιστροφής στο τελευταίο checkpoint. Καλά μέχρι εδώ. Όταν, όμως, έχετε την ατυχία να πεθάνετε σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου κατά την ανέμελη περιπλάνησή σας τότε χάνετε ότι έχετε συλλέξει από το τελευταίο checkpoint ή αυτόματο σώσιμο, συμπεριλαμβανομένων δερμάτων ή αντικειμένων. Παρόλο που αυτό κάνει το παιχνίδι δυσκολότερο, θα ήταν πιο εύκολα αποδεκτό εάν ο “πραγματικός κόσμος” του παιχνιδιού δεν προσέφερε αμέτρητους τρόπους για να πεθάνετε από ατύχημα. Αν καλπάσετε επάνω σε δέντρο με φόρα, πεθαίνετε. Αν δέσετε το άλογό σας δίπλα σε ένα άλλο και κατά λάθος σπρώξετε το άγνωστο άλογο καθώς δένετε το δικό σας, τότε κινδυνεύετε να σας κλωτσήσει δύο φορές και να σας σκοτώσει. Αν πέσετε κατά λάθος επάνω σε έναν περαστικό ή αν συναντήσετε κάποιον μεθυσμένο τύπο με άγριες διαθέσεις, τότε ξεκινάει καβγάς που εξελίσσεται στο να γίνεστε αυτόματα καταζητούμενος (δεν έχει σημασία ποιος φταίει), με πολύ καλές πιθανότητες να γίνει κάτι που σας οδηγεί στο θάνατο. Πατήσατε κατά λάθος τη σκανδάλη R2, ακόμα και αν δεν είχατε προεπιλέξει κάποιο όπλο; Τότε πυροβολάτε και γίνεστε αυτόματα καταζητούμενος για επίθεση, αφού δεν επιτρέπονται οι αυθόρμητοι πυροβολισμοί. Αν δεν απομακρυνθείτε σύντομα από το σημείο, τότε σύντομα βρίσκεστε περικυκλωμένος από άντρες του νόμου. Αυτά και άλλα πολλά ατυχήματα είναι αρκετά για να σας σταματήσουν στον δρόμο σας προς κάποια αποστολή.

Φτάνουμε στο τέλος της ανάλυσης του gameplay με αναφορά σε κάποια παράδοξα σημεία του παιχνιδιού. Έστω ότι, ως κακός και παράνομος, θέλετε να αναπαραστήσετε μια κλασική σκηνή από καουμπόικη ταινία, δηλαδή το να αφήσετε κάποιον δεμένο στις γραμμές του τρένου και ότι ήθελε προκύψει. Ενώ περιμένετε να περάσει το τρένο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, το θύμα σας καταφέρνει να λυθεί και να το σκάσει. Στη συνέχεια αποφασίζετε να ληστέψετε το βαγόνι ενός τρένου. Εφόσον μόνο ένας φρουρός βρίσκεται κοντά, φαίνεται εύκολη υπόθεση. Δευτερόλεπτα αφού εξουδετερώσετε τον μοναδικό αυτό φρουρό, βρίσκεστε περικυκλωμένος από έναν αριθμό ατόμων (προφανώς όλοι κουβαλούσαν όπλα στην Άγρια Δύση και όλοι ήταν δεινοί σκοπευτές), τρέποντάς σας σε φυγή και αφήνοντάς σας με ένα ποσό επικήρυξης που κάποια στιγμή αναγκάζεστε να πληρώσετε. Σκοτώσατε πολλούς εχθρούς κατά την διάρκεια μιας αποστολής; Τότε φροντίστε να μαζέψετε ότι loot προλαβαίνετε εκείνη τη στιγμή, διαφορετικά μόλις έρθει ο σερίφης εξαφανίζει αυτομάτως και… όλα τα πτώματα της περιοχής κι έτσι δεν μπορείτε να επιστρέψετε σε αυτά αργότερα. Είδατε στον χάρτη μια ενδιαφέρουσα αποστολή που σκέφτεστε να δοκιμάσετε αλλά είναι μακριά; Κανένα πρόβλημα. Ας πούμε ότι πήρατε το τρένο, πληρώνοντας εισιτήριο και περιμένοντας να ολοκληρωθεί το αντίστοιχο σύντομο cutscene για να κατεβείτε. Ελάτε, όμως, που φτάνοντας στην πόλη βλέπετε ότι η αποστολή δεν είναι πια διαθέσιμη. Το σχετικό άτομο απλά δεν είναι εκεί πια ή ίσως επιστρέψει αργότερα. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά. Θα επιστρέψετε στο σημείο όπου ήσασταν προηγουμένως, θα τον περιμένετε να γυρίσει ή θα ασχοληθείτε με κάποια άλλη αποστολή; Απορίες που δεν προσθέτουν ρεαλισμό, αλλά δείχνουν ελαττώματα στον σχεδιασμό.

Τέλος, αν έχετε κάποια σχετικά καινούρια συσκευή iOS ή Android μπορείτε να απολαύσετε τα προνόμια του δωρεάν companion app του παιχνιδιού. Σας επιτρέπει να μεγεθύνετε και να ορίσετε σημεία στον χάρτη ή να μαρκάρετε περιοχές ενδιαφέροντος με ένα πάτημα στην οθόνη, βοηθώντας στην εξερεύνηση. Επίσης, εμφανίζει τα στατιστικά σας, έτσι ώστε να εξαφανίσετε εντελώς το HUD από την τηλεόραση αν το επιθυμείτε.

Μπορεί τεχνικά να έχει κάποια προβλήματα, όμως οπτικά το RDR 2 είναι σχεδόν τέλειο από κάθε άποψη, με εξαίρεση τα πρόσωπα των χαρακτήρων που υστερούν ένα κλικ σε λεπτομέρεια. Ο κόσμος είναι τόσο ζωντανός που μπορείτε να μιλήσετε με οποιονδήποτε, επιλέγοντας μεταξύ χαιρετισμού, αντιπαράθεσης ή εκτόνωσης της κατάστασης στην οποία μπορεί να βρίσκενται εκείνη τη στιγμή. Τι περισσότερες φορές μπορείτε να ανταλλάξετε μόνο μερικές φράσεις με άλλους, όμως τα θέματα συζήτησης που αφορούν πρόσφατα γεγονότα και η δυνατότητα να μιλήσετε με οποιονδήποτε δημιουργούν μια δυνατή ατμόσφαιρα που ζωντανεύει κάθε πολιτεία του παιχνιδιού. Το animation, είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε για άλογα ή άλλα ζώα, είναι απλά απερίγραπτο. Από τις κινήσεις των χαρακτήρων έως και… την κίνηση της ουράς του αλόγου (όπως και άλλων… φυσικών αναγκών ενός αλόγου), ο βαθμός φυσικότητας και ρεαλισμού είναι εκτός συναγωνισμού.

Το να κάθεστε δίπλα στη φωτιά, με το στιφάδο να μαγειρεύεται λίγο παρακάτω και τον ήλιο να αρχίζει να χάνεται μέσα στα αχνά σύννεφα λίγο πριν πέσει το σκοτάδι είναι μια εκπληκτική εμπειρία που ελάχιστα παιχνίδια μπορούν να προσφέρουν. Βρίσκεστε εκεί, στην Άγρια Δύση, σε έναν απέραντο κόσμο όπου μπορεί να συμβεί οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Βουτήξτε στο χιόνι μέχρι το γόνατο, γεμίστε τις μπότες σας με λάσπη, κυκλοφορήστε με πρόσωπο λερωμένο από το αίμα του τελευταίου σας θύματος και σχεδόν μυρίστε τον λεπτό καπνό του τσιγάρου σας. Νιώστε την άκρη της μύτη σας σχεδόν να κρυώνει μυρίζοντας την πρωινή δροσιά ξυπνώντας μέσα στο γρασίδι, με τις ακτίνες του ήλιου να διαπερνούν τα ψηλόλιγνα δέντρα, λίγο πριν ξεκινήσετε με την άμαξά σας την επόμενη αποστολή. Μέρη με “ψευδο-cutscenes”, όπου μπορείτε να καλπάζετε απολαμβάνοντας το περιβάλλον δίχως να ανησυχείτε μήπως χάσετε το δρόμο σας, κάνουν το παιχνίδι να μοιάζει με ταινία που απολαμβάνει εξίσου ένας παρατηρητής με κάποιον που παίζει. Η αναζήτηση τροφής, χρημάτων και άλλων αντικειμένων μέσα σε σπίτια μπορεί να γίνεται με αργό τρόπο και ίσως προσπεράσετε μερικά αντικείμενα αν παίζετε με προοπτική τρίτου προσώπου, όμως αποτελεί ένα ενδιαφέρον μέρος του gameplay.

Τα γραφικά είναι εντυπωσιακά από κάθε άποψη, όμως το animation θα μπορούσε να υστερεί λίγο σε ρεαλισμό για χάρη του gameplay. Συχνά περιμένετε την ολοκλήρωση κάποιου animation, όπως το να ανεβείτε/κατεβείτε από το άλογο, να διαβάσετε ένα γράμμα, να ξαπλώσετε, να ψάξετε (αργά) τα πτώματα για loot και άλλα. Επίσης, η κίνηση του Arthur στο χώρο είναι αρκετά αργή, καθιστώντας απαραίτητη την αλλαγή της ρύθμισης από “hold to run” σε “toggle to run”. Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι απαραίτητο το συνεχές πάτημα του Χ για να τρέξετε, όπως είναι η default ρύθμιση. Η κάμερα, η προοπτική και η κινηματογραφική λήψη της κάμερας αλλάζουν μέσω του touchpad του χειριστηρίου (PS4), ενώ το άνοιγμα του χάρτη γίνεται αφού πρώτα πάτε στις ρυθμίσεις και στη συνέχεια επιλέξετε τον χάρτη για να τον ανοίξετε. Αυτό δεν είναι καθόλου πρακτικό και θεωρεί δεδομένο πως ο παίκτης βλέπει τον χάρτη μέσω της εφαρμογής. Ναι μεν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης της εφαρμογής, όμως αυτό δεν δικαιολογεί το απαραίτητο διπλό πάτημα των κουμπιών για το άνοιγμα του χάρτη, ενώ ένα θέμα αισθητικής, όπως είναι η αλλαγή κάμερας και προοπτικής, να είναι άμεσα προσβάσιμη με ένα απλό πάτημα. Φυσικά και η αλλαγή αυτή είναι μια πολύ συμπαθητική οπτική προσθήκη, όμως η συχνή χρήση της από έναν μέσο παίκτη είναι αμφίβολη.

Η δουλειά που έχει γίνει στον ηχητικό τομέα είναι εξίσου εκπληκτική με αυτή του οπτικού τομέα. Με δεκάδες μουσικά κομμάτια, το soundtrack δεν προσφέρει τίποτα λιγότερο από το αναμενόμενο. Η μουσική μεταβάλλεται δυναμικά ανάλογα με την περίσταση, “ντύνοντας” τις σκηνές πότε σε αργό, γουέστερν ρυθμό, πότε δίνοντας έμφαση στην δράση και πότε αλλάζοντας σε χιουμοριστικούς τόνους. Οι ηθοποιοί πείθουν από το πρώτο λεπτό, με τους πρωταγωνιστές να μεταφέρουν αβίαστα την ψυχολογική τους κατάσταση στα ηχεία σας. Ίσως τα μοναδικά αρνητικά στοιχεία του ήχου, είναι η επαναλαμβανόμενη μουσική κατά την διάρκεια των κεντρικών αποστολών και η υπερβολική δόση… Άγριας Δύσης στη φωνή του πρωταγωνιστή και του αρχηγού της συμμορίας, Dutch.

Με περισσότερες από 50 ώρες παιχνιδιού, το Red Dead Redemption 2 είναι μια μοναδική, ρεαλιστική και σαγηνευτική εμπειρία ανοιχτού κόσμου στην Αμερική στα τέλη του 1800, που ανταμείβει τον υπομονετικό παίκτη. Επικεντρώνεται στην εξερεύνηση και την παρουσίαση της σχέσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο οι μηχανές έρχονται για να αλλάξουν τα δεδομένα μέσα στο χρόνο. Η εξερεύνηση είναι το παν στο παιχνίδι, καθώς καλείστε να καλύψετε μεγάλες αποστάσεις με το άλογό σας σε έναν απέραντο χάρτη. Κατά κάποιον τρόπο, πρόκειται για ένα simulation παράνομου της Άγριας Δύσης, χωρίς να επιτρέπονται οι υπερβολικές παρανομίες. Αν έχετε παίξει το πρώτο RDR τότε γνωρίζετε το πώς εξελίσσεται η ζωή ορισμένων χαρακτήρων, όμως αυτό αντί αφαιρεί από την ιστορία κάνει τις στιγμές-κλειδιά πιο δραματικές. Πρέπει να είστε υπομονετικός στην αρχή, όμως η ιστορία σας ανταμείβει στο τέλος.

Ο κόσμος σφύζει από ζωή και δεν προλαβαίνετε να αναρωτηθείτε αν υπάρχει κάτι να κάνετε, ωστόσο το gameplay έχει θέματα που δεν υπήρχαν στον πρώτο τίτλο και θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Ο επιλεκτικός ρεαλισμός πλήττει το gameplay και την ψυχαγωγία, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Είναι φανερό πως όλοι οι τομείς έχουν δουλευθεί πάρα πολύ προσεκτικά και με πολύ κόπο από όλη την ομάδα της Rockstar. Ίσως λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε. Μερικές φορές η υπερβολική προσοχή στη λεπτομέρεια επηρεάζει την διασκέδαση, φέρνοντας το παιχνίδι πιο κοντά στην εξομοίωση της πραγματικότητας και απομακρύνοντάς το από το να είναι ένα πραγματικό παιχνίδι.

Όταν βρίσκεστε να νοιάζεστε περισσότερο για την κεντρική ιστορία παρά το ξεκλείδωμα μικρότερων αποστολών, κυρίως λόγω του gameplay, τότε είναι αναμενόμενο να αναρωτηθείτε αν το Red Dead Redemption 2 πετυχαίνει τον σκοπό του ως παιχνίδι open-world. Όταν ο ρεαλισμός σας αναγκάζει να καλύψετε μεγάλες αποστάσεις και σας οδηγεί στη χρήση απλής σκόπευσης, η εμπειρία είναι πιο κουραστική από όσο πρέπει. Ωστόσο, ο κόσμος οπωσδήποτε αξίζει την εξερεύνηση από μέρους σας, ο Arthur Morgan έχει να σας πει μια ιστορία και το παιχνίδι σε πολλούς τομείς ανεβάζει τα δεδομένα του είδους σε άλλο επίπεδο. Μπορεί τα παικτικά ελαττώματά του να το κρατάνε λίγο πίσω, όμως το Red Dead Redemption 2 αποτελεί μια εμπειρία που απλά πρέπει να ζήσετε